«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα»

Προ­ει­δο­ποι­η­τι­κὴ ἡ φρά­σις αὐ­τὴ τοῦ Κυ­ρί­ου πρὸς τοὺς μα­θη­τᾶς του. Τοὺς προ­ε­τοι­μά­ζει γιὰ τὰ με­γά­λα καὶ δρα­μα­τι­κὰ γε­γο­νό­τα ποῦ πρό­κει­ται νὰ συμ­βοῦν.

Μᾶς κα­λεῖ νὰ τὸν συ­νο­δεύ­σο­μεν  «ἐρ­χό­με­νον πρὸς τὸ ἑ­κού­σι­ον Πά­θος».

Ὁ ἱ­ε­ρὸς ὑ­μνῳ­δὸς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μᾶς δὲν πα­ρα­λεί­πει νὰ μᾶς προ­τρέ­ψη, «ἶ­να κε­κα­θαρ­μέ­ναις δι­α­νοί­αις συμ­πο­ρευ­θῶ­μεν αὐ­τῶ καὶ συ­σταυ­ρω­θῶ­μεν καὶ νε­κρω­θῶ­μεν δὶ΄αὐ­τὸν ταῖς τοῦ βί­ου ἠ­δο­ναῖς.

Μὲ τὴν εἰ­κό­να τοῦ Νυμ­φί­ου στὸ μέ­σο τοῦ Μη­τρο­πο­λι­τι­κοῦ να­οῦ ξε­κί­νη­σαν ἀ­πὸ τὸ ἑ­σπέ­ρας  τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν Βαί­ων οἱ Ἀ­κο­λου­θί­ες τοῦ Νυμ­φί­ου. Τὸ πρῶ­ι τῆς Με­γά­λης Δευ­τέ­ρας, τῆς Με­γά­λης Τρί­της καὶ τῆς Με­γά­λης Τε­τάρ­της ἐ­ψάλ­λη­σαν οἱ Ὧ­ρες καὶ ὁ Ἑ­σπε­ρι­νὸς με­τὰ τὴν Θεί­α Λει­τουρ­γί­α τῶν Προ­η­γη­ι­α­σμέ­νων Τι­μί­ων Δώ­ρων.

Ἃς ἀ­φή­σου­με τὶς ψυ­χὲς μᾶς ἀ­δε­σμέ­υ­τες ἀ­πὸ τὴν ἐ­πή­ρει­α πά­σης κα­κί­ας καὶ πο­νη­ρί­ας καὶ ἀ­πὸ κά­θε πά­θος. Νὰ πα­ρα­κα­λέ­σου­με τὸν Νυμ­φί­ο Χρι­στὸ νὰ τὶς κα­θα­ρί­ση καὶ νὰ τοῦ ποῦ­με «ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλύ­νο μὲ ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μοῦ κα­θα­ρι­σὸν μέ».